“Mamaaaa, kijk dan!” – terwijl je net je koffie hebt ingeschonken en probeert één minuut stilte te vinden. Je draait je om, ziet je kind op één been balanceren (voor de 12e keer vandaag), zegt enthousiast “Wauw!” en keert weer terug naar je koffie… die inmiddels koud is. Herkenbaar?
Kinderen hebben hun eigen favoriete zinnetjes die ze de hele dag door herhalen, en als moeder hoor je ze zó vaak dat je ze waarschijnlijk al in je slaap kunt opzeggen. Toch schuilt er iets magisch in deze simpele verzoekjes. Zelfs als je denkt dat je gek wordt, weet je stiekem: ze willen gewoon jouw aandacht.
Hier zijn de meest gehoorde kinderzinnen – en waarom we er soms van zuchten, maar er uiteindelijk ook dol op zijn.
1. “Mama, kijk dan!”
Dé klassieker. Of je kind nu een radslag doet, zijn toren van Duplo omgooit of gewoon een sok op z’n hoofd heeft gezet: jij moet kijken. En niet even snel knikken, nee, ze verwachten volledig applauswaardig enthousiasme.
Waarom het werkt: Je kind zoekt bevestiging en jouw goedkeuring. Jij bent de ultieme jury van hun mini-prestaties.
Tip: Zelfs al ben je bezig, geef even die paar seconden volle aandacht. Maar wees niet te gul—anders roep je er nóg 47 ‘kijk dan!’-momenten bij op.
2. “Waarom?”
“Waarom is de lucht blauw?”
“Waarom moet ik slapen als ik niet moe ben?”
“Waarom mag jij wél chocola voor het avondeten?”
De beroemde ‘waarom-fase’ verandert je kind in een nieuwsgierige mini-wetenschapper. Maar soms voelt het alsof je per ongeluk bent beland in een eindeloze aflevering van Wie is de Mol?
Waarom het werkt: Kinderen proberen grip te krijgen op de wereld. Ze zijn nieuwsgierig, slim en willen snappen hoe dingen werken.
Tip: Heb je geen energie voor nóg een ‘waarom’? Simpelweg antwoorden met “Waarom denk jij?” geeft jou een adempauze én laat je kind nadenken. Win-win.
3. “Ik heb honger!” (Vijf minuten na het avondeten)
Kinderen hebben een magische plek in hun maag die pas na het avondeten actief wordt. Plotseling is er ruimte voor koekjes, chips of een hele tros bananen.
Waarom het werkt: Vaak is het geen échte honger, maar gewoon zin in iets lekkers (of aandacht).
Tip: Hou een ‘snack-lade’ klaar met gezonde opties. Zo voelen ze zich onafhankelijk én kun je je schuldig voelen als ze voor de vierde keer een rijstwafel pakken (in plaats van die koekjes die je eigenlijk ook prima vond).
4. “Ik ben niet moe!” (Met halve ogen al dicht)
Dit is dé leugen waar élke ouder doorheen prikt. Met een klagende stem en slome bewegingen protesteren kinderen het hardst wanneer ze eigenlijk zó de slaap in zouden vallen.
Waarom het werkt: Bedtijd betekent afscheid nemen van de dag (en van jou). Veel kinderen vinden dat moeilijk.
Tip: Maak een vaste routine van de bedtijd. Voorlezen, even kletsen, knuffelen—dat geeft rust. En vergeet die klassieke zin niet: “Je hoeft niet te slapen, maar wel even rusten”. Werkt als een tierelier.
5. “Nog één keer!”
Nog één verhaaltje. Nog één keertje duwen op de schommel. Nog één koekje (die je al niet wilde geven). “Nog één keer” is zelden echt één keer.
Waarom het werkt: Kinderen rekken grenzen op. En als jij “oké, laatste keer” zegt… weten ze: hier zit rek in.
Tip: Stel duidelijke regels—en hou je eraan. Of tel dramatisch mee: “Dit is écht de allerlaatste keer! 3… 2… 1…” (Spoiler: dit werkt meestal maar 50% van de tijd).
6. “Ik verveel me”
Met dozen vol speelgoed en schermen binnen handbereik is het knap hoe snel kinderen zich kunnen vervelen. Vaak net op het moment dat jij even wil zitten.
Waarom het werkt: Verveling is soms een roep om aandacht, maar ook een moment waarop creativiteit kan opbloeien.
Tip: Geef ze niet direct een oplossing. Zeg iets als: “Dat is oké! Soms ontstaan de beste ideeën uit verveling.” Voor je het weet, bouwen ze een fort… of hangen ze verveeld over de bank. Kan beide.
7. “Ik wil het zelf doen!”
Opeens willen ze alles zelf doen: de jas dichtmaken (wat 8 minuten duurt), zelf hun melk inschenken (en morsen) of zelf hun schoenen aan (op de verkeerde voeten).
Waarom het werkt: Dit is hun eerste stap richting zelfstandigheid. Ze willen controle over hun wereldje.
Tip: Geef ze die ruimte. Ook al duurt het langer en moet jij stiekem toch die jas nog even dichtmaken. Hun trots is onbetaalbaar.
Waarom deze zinnetjes tóch goud waard zijn
Ja, het is soms uitputtend om 437 keer “Mama, kijk dan!” te horen. En ja, je hebt momenten waarop je denkt: “Als ik nog één keer ‘waarom’ hoor, spring ik uit het raam.”
Maar weet je? Dit is een fase. Een fase waarin jij hun held bent. Hun veilige haven. Hun persoon.
En straks… zeggen ze het minder. Ze zoeken hun eigen weg. En dan verlang je soms terug naar dat kleine stemmetje dat riep: “Mama, kijk dan!” terwijl ze wankelend op één been stonden.
Welke zin hoor jij het vaakst thuis? Drop het in de reacties en tag je mede-mama’s!
